Ως συνήθως δεν άντεξα και διέκοψα το «Τρένο για τη Λισαβόνα» για να διαβάσω το «Περηφάνεια και Προκατάληψη». Είχα δει το έργο όταν κυκλοφόρησε σε DVD το 2006 και μου άρεσε τόσο που αποφάσισα να το διαβάσω αν έπεφτε ποτέ στα χέρια μου. Και φυσικά, επειδή λίγα πράγματα αφήν στην τύχη, όταν το είδα να είναι προσφορά σε ένα απ’ τα γνωστά βιβλιοπωλεία της Αθήνας έσπευσα να το αποκτήσω. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω διαβάσει και πολλά μυθιστορήματα «εποχής» αλλά αυτό μου άρεσε ιδιαίτερα. Δυστυχώς είχε χάσει το στοιχείο της έκπληξης αφού γνώριζα αρχή, μέση και τέλος (λόγω της ταινίας) αλλά όπως πάντα μεταξύ ταινίας και βιβλίου στο 99% των περιπτώσεων υπερτερεί το βιβλίο.
Και τώρα τα βασικά… Η συγγραφέας αφηγείται τη ζωή μιας μικρομεσαίας οικογένειας με πέντε κορες που μοναδικός στόχος στη ζωή τους – αλλά και στη ζωή της μητέρας τους – είναι ένας καλός και οικονομικά συμφέρων γάμος που θα τις εξασφάλιζε και θα ανέβαζε την οικογένεια σε υψηλότερη κοινωνική τάξη. Τα πρόσωπα που ξεχωρίζουν αμέσως είναι η Ελίζαμπεθ (η δεύτερη κόρη) που συμπεριφέρεται με προκατάληψη, και ο κύριος Ντάρσυ (γόνος εύπορης οικογένειας) που τον χαρακτηρίζει η περηφάνεια. Δε νομίζω πως χρειάζεται να αναφέρω περισσότερα καθώς γίνεται από πολύ νωρίς προφανές στον αναγνώστη πως αυτοί οι δύο είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο θα εξελιχθεί το βιβλίο. Ομολογώ πως τόσο καιρό απέφευγα βιβλία που τοποθετούνται χρονικά ή περιγράφουν τη συγκεκριμένη περίοδο λόγω του ύφους τους αλλά και του τρόπου γραφής. Παραδόξως, αυτό το κλασικό και πασίγνωστο έργο μου άρεσε αρκετά και πιστεύω πως ανήκει στην κατηγορία αυτών που θα πρότεινα. Διαβάστε το λοιπόν και δείτε οπωσδήποτε, αν δεν την έχετε δει ήδη, την ταινία! Αξίζει…
Moumin's world 
Πριν λίγες μέρες ανέβασα ανάρτηση για το ίδιο βιβλίο. Η αλήθεια είναι πως όσο το διάβαζα με είχε συνεπάρει και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου (δεδομένου ότι δεν έχω δει την ταινία), αλλά όταν το τέλειωσα είχα την αίσθηση που έχω όταν βλέπω ταινίες της Μεγκ Ράιαν. Κολλάω, μου αρέσει όσο το βλέπω, αλλά μετά μένω με ένα «ε, και;». Βέβαια η Τζέην Ώστεν δεν είναι τυχαία, διαθέτει οξύ πνεύμα, αλλά μόνο για τα δεδομένα της εποχής της.
Αυτό που λες για τις ταινίες της Μεγκ Ράιαν ίσως κολλάει λιγάκι εδώ. Δεν ξέρω πώς θα μου φαινόταν το βιβλίο αν δεν είχα δει πρώτα την ταινία. Πιθανότατα να μην το διάλεγα καν γιατί όπως κι εσύ κολλάω λίγο στο θέμα «εποχή». Το σίγουρο είναι πάντως πως είχα τις εικόνες ήδη μες στο μυαλό μου και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που έδινε το βιβλίο τα είδα σαν συμπλήρωμα. Αν δεις ποτέ την ταινία πες μου τη γνώμη σου..
http://www.imdb.com/title/tt0414387/
Εδω και δυο μερες προσπαθω να θυμηθω αν πρωτα διαβασα το βιβλιο ή ειδα την ταινια. Η ταινια βγηκε στις 4 γεναρη του 2006 κι εγω θυμαμαι οτι χιονιζε οταν τελειωσα το βιβλιο αλλα δεν θυμαμαι να χιονισε στην αθηνα το 2006!! Τελωσπαντων, εγω κολλησα κατευθειαν,λατρεψα την υποθεση, την πλοκη, τους διαλογους και πανω απ’ολα την σκιαγραφηση χαρακτηρων. Παρολο που πρωτη ειδα την κινηματογραφηκη εκδοχη του 2006, κατα τη γνωμη μου η καλυτερη μεταφορα του βιβλιου ειναι το 1995 με Colin Firth, Jennifer Ehle. Ειναι μινι-τηλεοπτικη σειρα του BBC και οταν ημουν μικρη ειχε τυχει να δω στην τηλεοραση ενα επεισοδιο.Τοτε ομως ουτε υποψιαζομουν την υπαρξη αυτου του υπεροχου βιβλιου!!
Μόλις χθες αγόρασα το συγκεκριμένο βιβλίο και έχω τελειώσει ήδη το πρώτο μέρος του!Ειλικρινά πιστεύω πως θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μου μέχρι και την τελευταία σελίδα!!!Η αλήθεια είναι πως κι εγώ απέφευγα το κλασικά μυθιστορήματα μέχρι πριν τέσσερις μήνες αλλά από τότε που διάβασα το «Ανεμοδαρμένα Ύψη» της Emily Bronte πραγματικά τα λάτρεψα!!!
Όσο για τη μεταφορά του «Υπερηφάνεια & Προκατάληψη» ήταν πράγματι μια πολύ ωραία ταινία αν και(ας είμαι ειλικρινής)έχω φανταστεί τελείως διαφορετικό τον κύριο Ντάρσυ.